MORFEUSZ – maszyna, której nazwa pochodzi od imienia bożka snu z greckiej mitologii. Jest to narzędzie do obrazowania snu, udoskonalone przez opcję dwubiegunowości (można nie tylko widzieć jego przebieg na monitorze, ale również wpływać na jego treść w czasie rzeczywistym). Dzięki temu wizje projektowane są wedle własnych pragnień. Jakiekolwiek obrazy czy symbole można…
II. Na ziemiach Origen
Tak rozpoczęła się wędrówka po planie oneironautycznego lądu. Byłem właśnie na ziemiach zwanych Origen i szedłem z Dawidem po portowym miasteczku. Kierowaliśmy się do baru. W budynku, lub w jego sąsiedztwie, mieliśmy znaleźć mapę, lub wskazówki. Dawid wyglądał jak wiking i tak go już nazywałem. Jedynie hełm nie pasował do całości: miał…
III. W drodze do Azar
Odciąłem cumę i popłynęliśmy przed siebie wraz z odradzającą się rzeką. Gdy spoglądałem za siebie, widziałem sporo Kreomarów na brzegu – wyraźnie wściekłych i chcących rzucić się na osadę, ale uniemożliwiała im to woda. Kilku biegło obok naszego statku i niestety w końcu jednemu z nich udało się wskoczyć na pokład, bowiem koryto…
IV. Porządki nowej władzy
– Ja tu poczekam. Ty idź i zaznajom się z aktualną sytuacją. Odebrałem swoją mapę, poszedłem pod mury i zacząłem walić w bramę. W końcu ktoś mi otworzył. Zostałem sprawdzony czy nie mam sygnetu, zadano mi parę pytań i przepuszczono dalej.
V. Dalsze straty oneironautów
Poszliśmy razem pod więzienne sznury. Naszym zadaniem było obrzucenie winniczkami strażników. Tu też Prouron kończył swoje zadanie. Zrobiliśmy to, ale w życiu nie podejrzewałem, że wybuchnie taka panika. Gdy strażnicy zobaczyli czym rzucamy, bez zastanowienia zerwali się do ucieczki. Przy sznurze najdalej od nas strażnicy jednak stali i już zaczęli ściągać z…
VI. Córka wylała
– Jak to wracacie?! – krzyknął niemal z oburzeniem Magik, gdy mu powiedzieliśmy, co zamierzamy.
VII. “Przejęcie” Loco Torre
Widząc pędzącego na mnie Jaszczura, zdecydowałem że zostanę tutaj, że Formuła powinna ochronić mnie również przed nim. Ale wiedziałem, że myślę źle, bo ona spokojnie przemieściła się za mnie.
Nasz “kochany” sejm
Piwo bez alkoholu jest jak kawa bez kofeiny, Platforma bez afer, PiS bez spisków, lub PSL bez rodziny.
Pożytki śnienia
Kto czyta książki
“Szkodliwe” myśli
Obawy przed ciężkimi, nie sprzyjającymi myślami i próby ich wypchnięcia, są trochę jak przekonanie faceta by nie chodzić ulicami gdzie stoją prostytutki,
– 1 –
Główni przedstawiciele to: Iluzjonista, Psychoterapeutka, Zakonnica i Podróżnik. Ten ostatni jest narratorem i spisuje dialogi między bohaterami. Pod wieczór udaliśmy się do spokojnej, całkiem eleganckiej restauracji,
– 2 –
Restauracja niemal wszystkie ściany miała przeszklone i siedząc wewnątrz, mogliśmy podziwiać widok na zewnątrz. Widzieliśmy spokojnie płynącą Wisłę, a gdyby odwrócić się bardziej, mogliśmy zobaczyć rozświetlony Wawel. Iluzjonista mi się przyglądał. – Coś chciałeś powiedzieć, gdy się tak zadumaliśmy?
– 3 –
– Wiadomo, że jako gatunek ludzki – dalej ciągnął swoją myśl – chcemy, by było miło i po naszemu. W końcu twój ból zęba jest milion razy ważniejszy niż to, że na przykład codziennie z powodu głodu umiera 15 tysięcy dzieci… Powiedziałem jedno zdanie, ale te dzieci cierpią długi czas. Umierają w bólach,…
– 4 –
I tak doszliśmy do pytania, które padło w tym miejscu już wcześniej. Akurat gdy chciałem je powtórzyć zauważyłem, że słońce zaszło, a na niebie pojawiało się coraz więcej chmur. Barman zaczął zamykać okna, bowiem zrobiło się chłodniej.
– 5 –
Przyszedłem do restauracji na popołudniową kawę. W drodze do baru rozglądałem się czy nie ma tu któregoś z moich znajomych, ale nikogo nie zobaczyłem. Mimo wczesnego popołudnia, wnętrze zasnuwał lekki cień. Pogoda ostatnio bowiem nie dopisywała. Choć dalej było ciepło, na niebie nie dało się znaleźć najmniejszej przestrzeni bez grubych kłębów chmur.
– 6 –
Zaprzestałem wgłębiania się w analizy. Choć nie chciałem znów wracać do niekończących się pytań i do logicznych wniosków, które mimo wszystko nie potrafiły dać poczucia uzyskania trafnej odpowiedzi i zamknięcia tematu związanego z Bogiem, szedłem z nią dalej.
– 7 –
Późnym popołudniem, gdy słońce już przygotowywało się do zetknięcia z horyzontem, parę dni po spotkaniu z Zakonnicą, usiedliśmy z Iluzjonistą w ogrodzie naszej restauracji.
– 8 –
Przyszła kelnerka z daniami i zabraliśmy się do jedzenia. Po posiłku Iluzjonista skręcał papierosa, a ja lubiłem na to patrzeć. Za każdym razem miałem wrażenie, że dla niego to taka mała ceremonia. Wycierając usta i przyglądając się jego ruchom, spytałem: